تاثیر سطوح مختلف پروبیوتیک بر مورفولوژی مخاط روده جوجه های گوشتی

هدف: بررسی اثر پروبیوتیک بر ریخت شناسی مخاط روده باریک جوجه های گوشتی. طرح: آزمایش به صورت فاکتوریل 6 ? 4 در قالب طرح کامل تصادفی اجرا شد. حیوانات: شامل 240 قطعه جوجه گوشتی نرهیبرید راس ( ross ) در 4 گروه 60 تائی، هر گروه در 3 تکرار 20 تائی و در نهایت 4 تیمار. روش: هر یک از تیمارها از سن یک روزگی تا پایان دوره پرورش با جیره غذایی حاوی درصدهای مختلف پروبیوتیک bioplus 2b ( 0 درصد به عنوان شاهد، 05/0، 10/0 و 15/0 درصد به عنوان گروههای آزمایشی ) تغذیه شدند. در سنین 28، 36 و 42 روزگی از هر تیمار 5 جوجه انتخاب و در آزمایشگاه از قسمتهای مختلف روده کوچک آنها ( 1، 10، 30، 50، 70 و 90 درصد طول روده ) نمونه گیری شد. در پایان نمونه گیری در هر نمونه ابعاد خملها و کریپتهای لیبرکون و نسبت بین آنها و درصد انواع خملها ( زبانی، برگی، انگشتی، پل مانند، رشته ای پیچیده ) اندازه گیری شد. تجزیه و تحلیل آماری: پس از انجام آزکایش، داده ها با استفاده از نرم افزار mstatc تجزیه و میانگین آنها با روش آزمون مقایسه میانگین چند دامنه ای دانکن در سطح احتمال 5 درصد مقایسه شدند. نتایج: نتایج حاکی از این بود که مصرف سطوح مختلف پروبیوتیک موجب افزایش طول خملهای ابتدای روده جوجه های آزمایشی نسبت به گروه شاهد گردید ( 05/0 > p ) ولی عرض خملهای تغییری نکرد. نسبت طول خملها به عرض آنها ( h / w ) با مصرف سطوح مختلف پروبیوتیک تغییری نکرد. عمق کریپتهای لیبرکون در ابتدا و انتهای روده کوچک افزایش یافته ( 05/0 > p ) ولی در قسمتهای میانی روده تغییری نکرده بود. درصد انواع خملهای زبانی، برگی، انگشتی، پل مانند، رشته ای و پیچیده تحت تاثیر پروبیوتیک واقع نشد. نتیجه گیری: مصرف پروبیوتیک در جیره غذایی ماکیان موجب افزایش طول خملها در ابتدای روده و افزایش عمق کریپتهای لیبرکون در ابتدا و انتهای روده باریک می شود. افزایش عمق کریپتها به دلیل تحریک غدد لیبرکون توسط پروبیوتیک و در نتیجه افزایش در تقسیم سلولی در این غدد می باشد. به نظر می رسد که تغییرات حاصله موجب بهبود هضم و جذب در دیواره روده می شود. مجله دانکده دامپزشکی دانشگاه تهران، 1384، دوره 60، شماره3، 211-205 .